تعیین رابطه بین سبک تصمیم‌گیری، سبک رهبری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی به منظور ارایه‌ی یک مدل مناسب برای آموزش و پرورش شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک‌های رهبری، سبک‌های تصمیم‌گیری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده‌ی دبیران آموزش و پرورش است. روش پژوهش همبستگی از نوع علّی و شیوه‌ی نمونه‌گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای بوده است که نهایتاً تعداد 363 نفر بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه‌ی عدالت سازمانی، سبک رهبری باس، سبک تصمیم‌گیری و اعتماد سازمانی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج پژوهش نشان می‌دهد سبک رهبری تحولی به تنهایی 48 درصد واریانس عدالت را تبیین می‌کند. براساس ضریب بتا به ازای یک واحد افزایش سبک تصمیم‌گیری جامع میزان عدالت 584/0 واحد افزایش می‌یابد. همچنین یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد اعتماد به سازمان به تنهایی 5 درصد واریانس عدالت تعاملی را تبیین می‌کند. با ورود اعتماد به مدیر میزان واریانس تبیین شده به 13 درصد و با ورود اعتماد به همکاران به 18/0 درصد افزایش می‌یابد. بطور کلی مدل معادله‌ی ساختاری نشان می‌دهد، شاخصGFI برابر با 95/0 و شاخص AGFI برابر با 8/0 بوده که حاکی از برازندگی مدل تجربی پژوهش می‌باشد.